Laberint-7 , 1988

Albert Rafols Casamada groeide op met de traditie van Spaans Catalaanse klassieke landschapsportretten. Voor hem en een aantal van zijn tijdgenoten vormen de kenmerken van deze traditie een verklaring voor hun definitie van wat de realiteit in wezen is: een onmiddellijk bewustzijn van kleur, aarde, ruimte en tijd. Casamada’s vermogen om de sfeer en het karakter te begrijpen van het licht dat over de Catalaanse vlakten pulseert, definieerde zijn eerdere werken sterk. Geboren in 1923 in een artistiek gezin (zijn beide ouders waren schilders), begon hij al op jonge leeftijd te schetsen en studeerde hij een paar jaar architectuur aan de Universiteit van Barcelona voordat hij op 25-jarige leeftijd besloot schilder te worden. Zijn academische scholing heeft zijn werk bepaald met een voortdurend gevoel voor structuur. Een vroege figuratieve fase maakte geleidelijk plaats voor volwaardige abstractiewerken, onderhevig aan zijn voortdurende interesse in het Catalaanse terrein en de omgeving. Hij werd sterk beïnvloed door een tentoonstelling van de abstracte expressionistische werken van Jackson Pollock en Mark Rothko in Madrid, die hij in 1959 bezocht. Het was zijn eigen verlangen om de taal van de avant-garde moderniteit op te nemen in zijn schilderijen, die doordrenkt waren van de traditie van zijn Latijns-Amerikaanse erfgoed. Naast dat hij al een lang gevestigde schilder is, is Casamada ook een internationaal geprezen dichter in de Spaanssprekende wereld. Zijn opmerkelijke bijdrage aan de Catalaanse school van abstract expressionisme, geworteld in de lyrische beschrijving van het dagelijks leven, speelde een cruciale rol bij de oprichting en ontwikkeling van de Spaanse moderne kunst.