T.V. - G.E. (2), 1997

Dirk Braeckman produceert grote ingelijste zwart-wit foto's met behulp van fotografische technieken die zich richten op textures, contouren en onduidelijke informatie, zodat het onderwerp vaak anoniem blijft. Hij geeft de essentie van zijn foto’s weer in plaats van het geven van betekenis aan het onderwerp. Hij begon zijn carrière met portretfotografie en zelfportretten maar richte zich vervolgens op interieurs door middel van beelden die isolatie en een gesloten omgeving suggereren. Tijdens het grootste deel van zijn carrière maakte Dirk Braeckman gebruik van analoge fotografie en diverse doka experimenten om verschillende effecten en texturen in de afgewerkte afdruk te maken. Onlangs heeft hij zich tot digitale fotografie gewend en is hij in staat om nieuwe technieken te verkennen. De fotografie van Dirk Braekman heeft een aantal autobiografische elementen, maar elk beeld kan op zichzelf staan. Door het vergroten van zijn beelden en het gebruik van onderbelichting of overbelichting in het ontwikkelingsproces, hebben de resulterende afdrukken meer textuur dan anekdotische of observationele eigenschappen. De beelden die hij produceert zijn over het algemeen in verlaten ruimte of een verlaten ruimte. Door te focussen op een muur, een soort van textiel, een meubelstuk of een deel van het lichaam, brengt zijn fotografie de sensualiteit van oppervlakken. (Artist website)