Veel vertoningen van hedendaagse sculpturale kunst, die algemeen geaccepteerd zijn geworden, zoals gerecyclede kunst, gipsafgietsels of het gebruik van zwerfvuil in artistieke expressie, werden oorspronkelijk ontwikkeld door de Britse kunstenaar Gavin Turk. Zijn modellen en constructies pakken zijn zorgen over originaliteit in creatie, legitimiteit en uniekheid in kunst aan. Turk daagt op krachtige wijze onze vooropgezette ideeën van ‘persoonlijkheidsstatus’ en eigendom uit in figuratieve werken, een debat waarvan de oorsprong helemaal teruggaat tot Franse conceptuele kunstenaar Marcel Duchamp. Turk, geboren in Engeland in 1967, is altijd volop bezig geweest met de discussie van de avant-garde over creatieve innovatie, narcisme en hoe echte expressie kan worden bereikt. Met vlijmscherpe humor en zelfspot, analyseert hij door middel van zijn installaties en foto's, hoe bepaalde kunstwerken erin slagen op wereldtoneel kritisch en economisch succes te behalen, en hoe de kunstenaars zelf verstrikt raken in het web van beroemdheid en macht. Turk heeft een nieuw licht geworpen op de studie van het proces van inventiviteit en inspiratie in de populaire cultuur, door de waarde-inhoud van veel beroemde kunstwerken uit de 20e eeuw te ondermijnen. Door openlijk van beroemde producties te lenen, zoals die van bijvoorbeeld Andy Warhol of Jackson Pollock, stelde Turk zichzelf in staat om het nut van stilistische originaliteit in kunst in twijfel te trekken. Het grootste deel van zijn persoonlijke oeuvre daagt de samenhang van eerlijkheid nauwgezet uit bij de presentatie van het zelf binnen de artistieke expressie. (Artist website) Lees Minder