Subcutanous trick, 2001

Mark Manders wordt algemeen erkend voor zijn uitgebreide, al lang bestaande creatie van een serie met de titel ‘Self Portraits as a Building’: een reeks installaties, sculpturen en tekeningen die zijn vergeleken met een fysieke weergave van verhalen, taal en gestructureerde zinnen. Het gebruik van materialen door Manders in zijn installaties wijkt af van de norm en omvat vaak items zoals gloeilampen, dekens, stoelen en zelfs dode dieren. De eerste installatie van de serie ‘Self Portraits’ van Manders was het architecturale plan getiteld Inhabited for a Survey (First Floor Plan): een plattegrond dat op de vloer van een galerij werd getekend met krijt en potloden. Manders heeft verklaard dat dit fictieve gebouw dat hij probeert aan te duiden, eigenlijk een verwijzing is naar zijn eigen alter-ego: de Mark Manders die los staat van zijn persona als kunstenaar. Hij heeft dit alter-ego beschreven als een ‘neurotisch, gevoelig individu dat alleen in een kunstmatige wereld kan bestaan.’